نثري نظم

مِل جو مزدور

احمد شاڪر

هڪ گهر هڪ شهر هڪ مُلڪ

هڪ مزدور جي اک آڏو

هڪ مشيني مِل هوندي آهي

هڪ ويلو کائڻ وقت

گرھہ گرھہ ۾ 

بُک جو گرهہ 

گردش ڪندو رهندو آهي

صبح کان 

شام تائين

ڪربَ جي قبيلن مان گذرندو رهي ٿو

هڪ مزدور

سج جي کنڀجي وڃڻ کان پوءِ 

تارا۔ چنڊ جي اڳواڻيءَ ۾

آڪاس تي احتجاج لئه نڪري ايندا آهن

۽ ٻارَ بک وگهي روئي پوندا آهن

مِل جو مزدور

ٻارن جي روئڻ کي مشين جو آواز سمجهي

ننڊ جي نگريءَ طرف نڪري وڃي ٿو

وري ڪين واپس وري ٿو!